والیبال مشگین

انواع پاسها در والیبال

پاس های حمله ای – انواع پاس های بلند بخش زیر در مورد بررسی پاس های حمله ای است که در حمله هایی با دو اسپکر و سه اسپکر کاربرد دارد. هر کدام از پاس ها به ترتیب سادگی و بنیادی بودن تا انواع پیچیده ان مورد بحث قرار می گیرد.

پاس بلند در دو انتهای تور

همان طور که از نام مشخص است پاس بلند قوس دار و بلند است ( حداقل 2 الی 2متر بالای تور) که به سمت خطوط کناری چپ یا راست زمین فرستاده می شود.

این پاس ها باید به سمت انتن های خطوط کناری فرستاده شوند به طوری که اگر به ان ضربه وارد نشود در بیرون منطقه زمین بازی فرود اید. در این نوع پاس توپ باید با فاصله در حدود 30 الی 90 سانتی متر از تور فرستاده شود طوری که اسپکر برای ضربه زدن به توپ یک حاشیه امنیتی داشته باشد. چون این نوع پاس مدافعان را به سمت دو انتها تور می کشاند برای پخش کردن و عدم تمرکز دفاع حریف بسیار موثر است.

همچنین به اسپکرها این امکان را می دهد تا در مقابل دفاع از ضرباتی استفاده کنند که توپ پس از برخورد به نوک انگشت مدافعان به خارج از زمین برود. این نوع پاس ها همچنین دفاع داخل زمین حریف را مجبور می کنند که مواظب زوایای اضافی که از طریق حرکت از بیرون اسپکر ایجاد شده است باشند. اسپکر منطقه 4 نیز با قرار گرفتن در بیرون زمین می تواند اسپک ضربدری طولانیتری را نسبت به وقتی که در وسط زمین است داشته باشد. این عمل می تواند سبب برتری اسپکرهای کوتاه قد نیز بشود که با اسپک های ارامتر و عریضتر نقش خود را انجام دهند.

دفاع حریف با چنین پاس های و همچنین با اسپک هایی که به منطقه یک سوم زمینش زده می شود در معرض خطر قرار می گیرد زیرا اسپکر مجبور نیست با پاس های بلند برای ضربه زدن اسپک به منطقه یک سوم حریف چرخش زیادی به بالاتنه خود بدهد. در حالی که هنگام اسپک زدن در میانه زمین اسپکر مجبور است که چرخش زیادی به بالاتنه خود بدهد تا توپ را در منطقه یک سوم حریف فرود اورد. بنابراین یک اسپکر با قد متوسط نیز می تواند این کار را انجام دهد. بدین ترتیب اگر پاسور در فرستادن توپ به منطقه مورد نظر موفق نباشد برتریهای پاس بلند که به دو انتها تور فرستاده می شود می تواند به سادگی از بین برود.

همچنین پاس هایی که 1-5/1 متر داخل خطوط کناری زمین فرستاده می شوند صد در صد خطر ناک هستند این نوع پاس ها چون کند هستند باید برای جبران کندی بسیار عریض فرستاده شوند. گذشته از ان ضرورت دارد که پاسور هنگام استفاده کردن از چنین پاس هایی زاویه حمله را برای اسپکر افزایش دهد تا وی قدرت مانور روی توپ و تور را داشته باشد. همچنین پاسورها در پاس های بلند باید ثابت و استوار باشند.

پاس های بلند به وسط

این پاس نیز شبیه پاس بلند در دو انتها تور است با این تفاوت که اسپکر ار منطقه 3 حمله می کند.

این نوع پاس باید در حدود 30 الی 90 سانتی متر از تور فاضله داشته باشد و حداقل به اندازه پاس بلند قبلی ارتفاع داشته باشد. تعیین محل پاس که توپ باید به انجا فرستاده شود با توجه به شرایط بازی متفاوت خواهد بود و هنگامی که اسپکر میانی حمله می کند باید فاضله اش با پاسور نزدیکتر باشد از زمانی که از منطقه 4 حمله می کند.

بنابراین اسپکر باید فاصله خود را با پاسور تنظیم کند. فاصله اسپکر با پاسور باید به اندازه فاصله پاسور با تور باشد. همان طور که در شکل مشخص است پاسور مبور باشد توپی را در امتداد تور و سمت چپ زمین دریافت کند اسپکر برای زدن توپ به جای انکه به جلوی پاسور برود به پشت وی می رود و ارتباط میان پاسور و اسپکر با یک پاس پشت برقرار می شود.

در این وضعیت به دو دلیل توصیه نمی شود که اسپکر در جلوی پاسور اسپک بزند: نخست اینکه اسپکر در وضعیتی قرار می گیرد که دور خیز عادی برای اسپک زدن روی تور امکان ندارد چون ناگزیر است از پشت پاسور دور خیز کند و برای زدن توپ در جهتی دور از پاسور حرکت کند.

این نوع دور خیز به ویژه برای اسپکر های راست دست مطلوب نیست. و دوم اینکه اسپک زدن در جلوی پاسور ممکن است سبب برخورد میان اسپکر میانی و کناری بشود. اگر بازیکنان تازه کار و بی تجربه باشند ای احتمال یک امر حتمی می شود.

منبع:http://volleyballtabriz.com

پاس کوتاه (الف)

در این نوع پاس توپ در حدود 60 سانتی متر بالای تور فرستاده

می شود که اسپکر میانی (منطقه 3) به ان حمله می برد. درست

مانند پاس بلند وسط ؛ توپ باید به همان نسبت که پاسور از تور

فاصله دارد؛از پاسور فاصله داشته باشد. چون قرار است توپ مسافت کوتاهی را طی کند؛اسپکر اخرین گام دورخیزش را زمانی برمی دارد که توپ به دستها پاسور رسیده باشد.

این نوع حمله ها بیشتر در جلوی مدافع میانی حریف انجام می شود؛بنابراین ضرورت دارد قبل از اینکه بتواند واکنش نشان دهد؛اسپکر پرش کرده باشد و ضربه خود را بزند. چون مدافعان مناطق 4 و 2 حریف برای حرکت کردن و اجرای دفاع 2و3 نفره فرصت ندارد؛اسپکر با یک مدافع روبه روست که او هم ناگزیر است در همان لحظه پرش اسپکر از زمین بلند شود؛در غیر این صورت جا خواهد ماند. حتی اگر مدافع حریف در همان لحظه پرش اسپکر؛پرش کند؛اسپکر می تواند به راحتی جاخالی بیندازد یا ذز اطراف دستهای مدافع ضربه بزند.

پاس کوتاه پشت ( الف )

این نوع پاس نیز مانند پاس کوتاه جلوست. با این تفاوت که در پشت سر پاسور اجرا می شود. تفاوت عمده این پاس با نوع قبلی در این است که اسپکر منطقه 2 توپ را در بین دو مدافع مناطق 4و3 حریف دریافت می کند. اسپکر برای دورخیز کردن در حدود یک ثانیه تامل می کند؛سپس قبل از انجام دادن هر گونه پوشش دفاعی توسط حریف؛با سرعت به توپ یورش می برد. بنابراین ناگزیر است بین دو مدافع به صورت ضربدری اسپک بزند. تنها مدافعی که توانایی متوقف کردن این حمله را دارد؛مدافع میانی حری است؛اگر وی پاس کوتاه پشت (الف) را پیش بینی کند و به سمت ان منطقه حرکت کند؛منطقه میانی خالی و بدون دفاع خواهد ماند.

پاس کوتاه (ب)

اینجا پاسور توپ را در ارتفاع 30 سانتی متری بالای تور؛به منطقه

3 زمین می فرستد. چون اسپکر دورخیز را زودتر اغاز می کند؛

توپ باید سریعتر از پاس قبلی فرستاده شود. در اینجا نیز نقطه ای

که اسپکر باید به توپ ضربه بزند؛بستگی به وضعیت پاسور دارد.

تفاوت میان پاس کوتاه (ب) با پاس کوتاه (الف) در زمان دورخیز است. برای اجرای موفقیت امیز این نوع حمله؛اسپکر زمانی دورخیزش را تمام می کند و در حال پرش است که توپ به دستهای پاسور رسیده باشد. درحقیقت توپ زمانی پاس داده می شود که اسپکر در هوا باشد. این نوع پاس نیز مانند پاس کوتاه (الف) اسپکر میانی را در وضعیت حمله در برابر دفاع تک نفره یا حمله بدون مدافع قرار می دهد و به دلیل سرعت زیادی که این نوع پاس دارد؛اگر مدافع حریف سرگرم تماشای توپ و پاس باشد؛غیر ممکن است که بتواند همزمان با اسپکر پرش کند؛و اگر پس از وی پرش کند؛دیگر بسیار دیر خواهد بود. اگر مدافع حریف مواظب اسپکر باشد و همزمان با وی پرش کند؛اسپکر می تواند جاخالی بیندازد یا با حرکت مچ؛توپ را به اطراف دستهای دافع بزند. هنگامی که مدافعان حریف پاس کوتاه را پیش بینی می کنند؛وهمزمان با اسپکر پرش می کنند؛دیگر نمی توانند نسبت به توپهایی که به دو انتهای تور فرستاده می شود؛واکنش نشان دهند؛بنابراین به طور موثری مدافع میانی حریف را بی اثر می کنند. همچنین به دلیل اینکه ندافعان کناری حریف نمی توانند نسبت به حمله های سرعتی که در میانه زمین انجام می شود واکنش نشان دهند؛و مدافع میانی نیز نمس تواند در دفاعهای دو نفره دو انتهای تور شرکت کند؛شما می توانید با پاس های سرعتی؛اسپکر خود را با دفاعهای تک نفره یا بدون مدافع روبه رو سازید. این امر درصد موفقیت در حمله را افزایش خواهد داد.

در اینجا مشخص می شود که موفقیت یک پاس حمله ای به مقدار زیادی بستگی دارد به پاس های دیگر و تیم شما هر چقدر بتواند در سیستم حمله اش پاس های مختلف را جای دهد؛در صد موفقیت در حمله بالاتر خواهد رفت.

پاس کوتاه پشت (ب)

این نوع پاس شبیه به پاس کوتاه جلوی (ب) و اگر بیشتر از ان به هماهنگی میان پاسور و اسپکر نیاز نداشته باشد؛کمتر از ان نیست. چون اجرای این نوع پاس بسیار سریع است و پاسور نسبت به توپ ارسالی دید ندارد؛برای اجرای مطلوب ان به مقدار زیادی تمرین نیاز است. در اینجا نیز وقتی پاسور توپ را لمس می کند؛اسپکر باید دورخیزش را تمام کرده باشد و در حال اجرای پرش باشد. اسپکر توپ را درمیان مدافعان مناطق 4و3 حریف می زند. اسپکر بهتر است دورخیز نهایی به سمت تور را با زاویه ای مستقیم انجام دهد؛و گرنه هنگامی که از پاسور پاس نامناسبی دریافت کند؛نمی تواند بالاتنه خود را چرخش بدهد یا یک اسپک همراه با تغییر جهت بزند. اما اسپکر می تواند با دورخیز مستقیم به خوبی یک لسپک ضربدری یا یک اسپک همراه با تغییر جهت بزند.

منبع:http://volleyballtabriz.com